Buldum Derken Şiiri - Ömer Kement

Tam seni buldum derken, kuş gibi uçup yok oldun.
Yeniden doğdum derken, birden uzaklara kondun.
Beni hiç mi sevmedin, arayıp sormaz oldun.
Yoksa, yoksa benden başkasına mı vuruldun.

Son bir kez görmek dokunmak için, yollara koyuldum.
Seher vaktinden alacakaranlığa, hep arar oldum.
Bulmak için dolaşırken, gönül dervişi oldum.
Hep seni arayıp bulmak, artık, son arzum.

Bulmak için seni, hep gezinir oldum.
Umutsuzluk içinde, sürekli dolanır oldum.
Yetmeyince karalar, denizlerde aranır oldum.
Fırtınalı denizlerde, umutsuzlukla boğuşur oldum.

Gözyaşlarım kurudu, artık kan ağlar oldum.
Derinden vurdu yokluğun, yüreğimi dağlar oldum.
Sonbahar geldi çattı, yapraklardan önce solar oldum.
Aklımdan çıkmıyorsun, ne yaşar, ne yaşamaz oldum.

İçki nedir bilmezdim, aşkınla sarhoş oldum.
Sigara nedir bilmezdim, gönlünün tiryakisi oldum.
Eroin, morfin bilmezdim, sevginden uyur gezer oldum.
Ben seni çok sevdim, kendimden geçtim, ruh gibi oldum.

(04/05.09.2002-İstanbul)