BÜLBÜL YUVASI
Ey gönlümün en büyük isyanı, ey gönlümün en büyük feryadı, ey gönlümün en büyük aşkı ve sevdası,. Seni bülbül yuvasına benzetiyorum...
O yuvaki kimi zaman dertler yüklü hüzün yüklü gemi...
Kimi zaman ise uçsuz bucaksız okyanusuna açılmaya hazır. Aşk ve sevda yükü yüklü gemidir...
Ey varlığında hicranı yaşadığım aşiyan tepesindeki bülbül yuvası, Senmisin garbımı afak eden, Senmisin bağdat caddesindeki ürkek serçe...
Ey bülbül yuvası çözmek miydi asıl derdim seni yoksa içmekmiydi vazgeçemediğim şu zehri...
Acaba İSYANIMmıydı bülbül yuvası;sensizliğe, sen varkenki sensizliğe, senle iken sana hasret edenlere, gözlerinin ışığına hasret kalışıma ve gözlerimi açınca senin olmayışına...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta