Hataları affedemem ömrümce,
Yaşayamam dünyamda gönlümce,
Bu hayat böyle sürdükçe,
Sesim kısık, haykırışım az çıkar…
Attığım adımlar kuşkuyla dolu,
Yürüyemem ki bu uzun yolu,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
