Bu İş Mi Şimdi Şiiri - Kasım Kobakçı

Ben her vakit;
Hizmet bedelini,
Karşılayamadığımda,
İhtar etmeden bitiririm,
Sınırsız yaşam sözleşmemi,
Ardından,
Issız, yüksek bir tepede,
Yargılanmaktan sakınırım.
*
Bu iş mi şimdi?
*
O her zaman;
Erişim giderini,
Dengeleyemediğinde,
Ses çıkarmadan dondurur,
Neşeli günler kaydını,
Akabinde,
Soğuk, loş bir odada,
Cezalandırılmaktan uzaklaşır.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Sen her anda;
Varoluş maliyetini,
Denkleştiremediğinde,
Haber vermeden sonlandırırsın,
Süslü hayal ortaklığını,
Peşinden,
Sessiz, derin bir kuytuda,
Sorumluluktan sıyrılırsın.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Biz her sabah;
Yaşam faturamızı,
Tamamlayamadığımızda,
İşaret vermeden kapatırız,
Gönüllü kulluk hesabını,
Sonunda,
Karanlık, ıssız bir köşede,
Hesap vermekten kaçınırız.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Onlar her akşam;
Bedel yükümlülüğünü,
Karşılayamadıklarında,
Bildirim yapmadan iptal ederler,
Gezgin ruh anlaşmasını,
Bir süre sonra,
Harabe, terkedilmiş bir yerde,
Gözaltına alınmaktan sakınırlar.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Güneş her öğle;
Yatırım miktarını,
Yetiştiremediğinde,
Görüntü vermeden siler,
Daimi enerji dosyasını,
Bir daha,
Ufuksuz, geniş bir alanda,
Hesaplaşmaktan geri durur.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Rüzgâr her gece;
Ödeme zorunluluğunu,
Yerine getiremediğinde,
Mırıldanmadan susturur,
Coşkulu hareket eylemini,
Nihayet,
Sınırsız, uçsuz bir boşlukta,
Yakalanmaktan uzaklaşır.
*
Bu iş mi şimdi?
*
Ben her seferine;
Gider tablosunu,
Tamamlayamadığımda,
Uyarı sesi vermeden durdururum,
Sıradan günlük işlerimi,
Daha sonra,
Yapay, kasvetli bir ortamda,
Eleştirilmekten sakınırım.
*
Bu iş mi şimdi?