Yıllardır aynı şeyler yaşanıyor bu evde;
Sen bana küsüyorsun, ben sana küsüyorum.
Birbirimize saçma duygular pazarlayıp
Sen “duyar kasıyorsun”, ben “duyar kasıyorum”.
Ne olacak bu ahval, nereye kadar böyle?
Sürüp gidecek mi hep sonsuza kadar öyle?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta