Gönülden sızan söz ağırdır, her güzel cemal taşıyamaz Ruhsu.
Oysa doğru yolu bilip de gönle akmayan cümlelerin var.Vicdanımı sızlatan cümlelerin okyanusundayım.
-Affedilmez olana kafiyelendiğim için, yarim kafiyeleri bulman zor oldu.
Belki gün’eşe ihtiyacım var bunca karanlık gecem perilerin gözleriyle aydınlanırken.
-Belki gözlerini istedim gün’ahlarımı aydınlatsın diye. Yoksul güncelerimin dibinde sızımlarım cümlelerime imgelerime karışıyor.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
