Boyun Eğmem (inançla Direnen Kalbin Dest ...

Yalancı dünya süsüne, aklım ermez oyuna,
Beşerdir, şaşar kral; zulmün önünde boyun eğmem.
Başında bir taç, altında da taht olsa boşuna,
Hanzala yüz dönen, kulun önünde boyun eğmem.

Dünya malına aldanmam, altın sarısına da,
Gözümde değer taşımaz hileli parası da.
Halkın yolundan sapmam, şaşmam doğrusu yargıda;
İnsafsız, zalim puşt kulun önünde boyun eğmem.

Zincire vursalar bile, ruhum özgür kalacak,
Kör karanlık çağda da olsa bir ışık yanacak.
Kâğıt kalemim Hakk’ı yazar, susmak bana yasak;
Gerçeği söylerim, kulun önünde boyun eğmem.

İki lokma, bir hırka bana kâfidir kâinat,
Helalinden olursa, var o bir lokmada hilkat.
Şükürle geçer naçar ömrüm, bilmem ben saltanat,
Rızkı veren Allah, kulun önünde boyun eğmem.

İftiralar, yalanlar taş duvar gibi örülür,
Dost görünen düşmanlar hırsız rolüne bürünür.
Solmuş yüzüme yaş değer, üstüne ah sürülür.
Sözümle yaşarım, kulun önünde boyun eğmem.

Nice sultanlar geçti, hepsi de toprakta şimdi;
Ne taç kaldı, ne makam, ne şöhret… terk etti şimdi.
Yolum ecel olsa, Azrail’e göz kırpar şimdi;
Tek rehberim Hak’tır, kulun önünde boyun eğmem.

Gecenin koynundadır secdeyle doğan her seher;
Her bir yıldız zikr eylerken gönlüm tefekkür eder.
Varlığı yok sayarım; Yaradan’dır tek mukadder,
Hünkâr halifesi, kulun önünde boyun eğmem.

Zindanlar korkutamaz, kor ateş beni yakamaz,
İmanla dolu göğsüm var, bu nur sönüp saklanmaz.
Kul Halilî katline ferman yazan ey düzenbaz;
Canımı veririm, kulun önünde boyun eğmem.

Şiirden geriye kalan satırlar:

“Eğilmek insana yalnız secdede yakışır.”
“Altın parlar ama vicdanın nuru kadar aydınlatmaz.”
"İki lokma helal, bin sofralık haramdan yücedir.”
“Her çağın zindanı farklıdır, ama iman hep aynı ışıktır.”

28 Ekim 2025 / Salı / Bartın