Mecnunun çöllerde, Ferhat’ın dağda,
Çağları aşması boşuna değil.
Gönülden, gönül’e kurulan bağda,
Meçhûle koşması boşuna değil.
Çünkü her devirde dertliler olmuş;
Çünkü her devirde goncalar solmuş;
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,