Boş Bir İddia Şiiri - Kasım Kobakçı

Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Akla gelmez, etrafta kimlerin gezdiği,
Hissetmezsin, çevrendeki hüznü.
Gönlünü kaptırırsın hayata, feleğe inat,
Ama o, tek başına kalmak yok mu?
O, abartılı duygu,
İnsanoğlunu izler, peşi sıra,
Bazen, nefes bile aldırmaz.
*
Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Toleranstır hayat oyununda, gidişata zıt,
Dayanma süresine, ne ömür takdir edilir,
Ne de dayanılacak, güç bulunur.
Yalnızca, insanoğlunun yarasını kanatır.
*
Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Kimi zaman, en ulaşılmaz sevgi,
Kimi zaman, itaatsizlik,
Mevsimlerle, yarışma ihtimali sanki.
Ya kaybetme isteği, ya da,
Terk edilme, kederidir.
Kaderine rağmen, tek başına var olmak,
Gerçeğin, üstünü örtmektir.
*
Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Gecenin sessizliğinde, yankılanan fısıltı,
Kendi kendine, kurduğun bir düş,
Hiç bitmeyecek sandığın, bir döngü.
Bir gölge gibi, seni saran,
Sonsuz bir boşluk.
Hayatın akışına, ters düşen,
Bir yanılsamadır aslında.
*
Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Aynada gördüğün, yabancı yüz,
Sana ait olmayan, bir yaşamın izi,
Her adımda artan, bir ağırlık.
Kaderin cilvesi mi, yoksa bir seçim mi?
Bilinmez bir yolculuk.
Tüm yolları tıkayan,
Bir labirenttir esasında.
*
Boş bir iddiadır aslında, tek başına olmak.
Güneşin batışında, gizlenen hüzün,
Ayın doğuşunda, beliren yalnızlık,
Sözlerin yetmediği, bir anlatım.
Gönlün, çıkmaz sokağı,
Aklın, uçsuz bucaksız denizidir.
Var olmanın, en büyük çelişkisi,
Bir hayalden ibarettir aslında.