Bohçası Toprağa Hazırlanmış Gelinim

Bilmem kaç kez
Parçalarımı ruhuma yamadım

Hayatımın elimden alınışı bağ ağrısı...
İnsan öncelikle kendine aitti...
Kapısız, penceresiz dünyayı
Bana kim inşa etmişti?
Bu düşüncenin temeli
Ta biz bebekken bitmişti
Hayatlarmız birbirinin benzeriydi.
Duvarları yıkmasam
Kendimi ömürlük kaybetmiştim.
Taşlar arasından
Kolu kanadı kırık çıkık çıktım
Kollarımı hayat ağacıma
Kanatlarımı ruhuma yasladım.

Bir kalp ayrılığı...
Ardına
Kalbime yakın yerde
Neşterin ucunda kanadım
Gözlerimi gök yüzüne açtım
Bu ne ağır bir ağrıydı
Reçetede yazanın
Toprağa ayrılığa faydası var mıydı?
Gecenin teni gözlerinin rengi
Yıldızlar, bir zamanlardan
Okuyamadığı şiirden mektuplar.
Ruhum ilahi aşka ulaştığında
Çekildi sırtımdaki karlı dağlar.

Bir can ayrılığı...
Can parçam düştüğünde toprağa
Kırıldı canım
Dünyanın dört bir yanına dağıldım
Kuş olup havalandım
Bilmediğim adreslerde kendimi aradım
Afrika'da, ormanın ortasında
Küldüm dumandım
Dicle ve fırat' ta
Kendimi kan ağlarken buldum
Yarama gözlerimi yumdum.
Kırk yamalı ruhumun usta terzisiydim
Kalp gözüyle
Parçalarımı içime diktim.
Bohçası toprağa hazırlanmış
Gelin gibi hissetmekteyim kendimi...