Mustafa Kaleci - Boğuşma Şiiri - Antoloj ...

Direncim kalmadı benim. Gökteki tüm yıldızları sırtımda taşımaya. Dünyadaki bütün pislikleri yutmaya, insanlara katlanmaya. Umudum, umutlarım bir bir döküldü toprağa. Bu yüzden çaresiz kaldım bu savaş alanında. Ne bir kalkanım nede bir kılıcım var ellerimin arasında. Her adımda düştüm bir çukura ve yıprandı tenim, yansıdı ruhuma. Ruhum bedenimden daha bitkin, düşlerim çekilmiş bir köşeye kan ağlamakta. Öyle ağlamaklı yaratılmışki yüreğim, dokunsan bulutlar gibi ağlamakta.