Bizlerdik Şen Şiiri - Kasım Kobakçı

Irmağın sığ yerinde hoplayarak,
Kahkahalarla çırpınanlar, bizlerdik şen,
Köpükleri etrafa savurup coşkuyla,
Neşeyle zıplayanlar, bizlerdik şen.
*
Su şırıltılarıyla, dolu o anlar,
O ruhlar değil miydi, coşkunun sahibi,
Duru akıntının, tam ortasında kalan,
O ruhlar değil miydi, taşkınlığa kapılan.
*
Akarsuyun serinliği, bizim tenimizde,
Kimindi, damla damla ıslanan bedenler?
Bütün kaygılardan, arınmış bir halde,
Kimindi o, aniden canlanan bedenler?
*
Birbirine su atarken delice,
O iki çocuk hani, oyunlar oynayan,
Hiç durmadan, şakalaşıp gülen,
O iki çocuk hani, şamatayı yapan.
*
Kayaların üzerinden atlayıp,
Onlardı, akıntıya kendini bırakan,
Korkusuzca, hep en derine dalan,
Onlardı yine, meydan okuyan.
*
Suya vururken, güneş pırıltıları,
Kimlerdi acaba, o manzarayı seyreden ,
Her damlacık, birer elmas misali,
Kimlerdi acaba, o parıltıyla büyülenen.
*
Çakıl taşlarının, üzerinde uzanıp,
Dalgaların tene değdiği, o his neydi
Evrenin tüm sesleri, susmuş gibi,
O dinginliği duyan, o his neydi.
*
Fışkıran köpüklere karşı durup,
Bizlerdik hep, o anki enerjiyle dolanlar,
Ayaklarımızla suyu döverek,
Bizlerdik hep, o ritmi yaratanlar.
*
O günün hatıraları, hala içimizde,
Başkası mıydı, o saf sevinci tadanlar,
Hiçbir hesabın olmadığı, bir zamanda,
Başkası mıydı, o anı armağan kılanlar.
*
Şimdi o kıyılardan, çok çok uzaklarda,
Aynı kalpler değil mi, o heyecanı arayan,
Geçmişteki, o şen şakraklığı anıp,
Aynı kalpler değil mi, o anları arzulayan.