Bir kış ayında çiçeklerin üstünü örten karlarla dolu bir parkta,
Bir banka oturdum, biraz ileride yürüyen bir adam vardı.
Sonra çantamı açıp okumak üzere aldığım 'Diriliş'i elime aldım.
Dayanamadım adamı seyretmeye başladım, çünkü yüzü sapsarıydı.
Adam yürüdü, yürüdü sonra durdu.
Eline mor bir menekşe aldı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta