Hepimiz aynı mahallede, aynı tip evlerde büyüdük
Annelerimiz ev hanımı, babalarımız çalışandı
Çoğunlukla işçi. Kısmen de öğretmen ve memurdu
Sokaklarımız dar, yollarımız topraktı
Arabası olan yoktu, bisikleti olan şanslıydı
Televizyon bile bizim mahalleye ilk kez 70'lı yıllarda
Apartman komşumuz Hüseyin amcalara gelmişti
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta