Biz Hiç Çocuk Olamadık Seninle Şiiri - Y ...

Yüreğin kalemin dert görmesin dostum...esen kal....kalemin daim olsun....çok güzel bir şiir okudum...

Ve hep bizi düşünüyorum.
Meğerse aşk günlerimiz çok kısaymış
Biz hiç çocuk olamadık seninle
Ne olur solma Gülüm

Ulstalıkla yazılmış MUHTEŞEM bir şiirdi. Kardeşimi tebrik ediyor başarısın devamını diliyorum.

Sevgili kardeşim : İsa Tekin

Gönülden gelen duyguların usta bir kalemden mısralara kusursuz bir şekilde süzülmesi ile , ustalıkla yazılmış MUHTEŞEM bir şiirdi.

Severek ve gönülden isteyerek güzel bir şiire yorum yazma mutluluğuna eriştirdiğiniz için tebrik ve teşekkürlerimi iletirim.

Duygu yoğunluğunun, anafikirle bütünleşmiş olarak şiirin bütünlüğüne hakimiyeti sanat ve edebi yönden değer taşıyan eserler için vazgeçilmez bir husustur. Şiirinizi öncelikle bunun için tebrik ediyorum. Ne aşırı duygu yüklenimi ile çökmüş bir bölüm ne de duygusuz kaldığı için ayağı yere basmayan havada uçuşan bir mısra görmedim.

Duygu yükünün şiir boyunca kuvvetten düşmeyerek şiirin devamı süresince, kendini her bölümde etkili ve kusursuz bir şekilde hissettirmesi, başlı başına yeterli bir beğeni, takdir ve tebrik sebebidir.

Üstelik bu şiir, sanat ve edebi yönden özel değer taşıyan çok güzel bir eserdir. Kimsenin şüphesi olmasın ki gereken ilgiyi görecektir.

Severek altına yorum yazdığım bu güzel şiiriniz için tebriklerimi lütfen kabul buyurunuz. Daima böyle güzel eserlerin altına imza atacağınıza olan inancımla sevgi ve saygılarımı sayfanıza bırakıyorum.

Şiir ve güzellikleri yazan kardeşimin kalemi daim olsun. Hep güzellikleri yazsın. İlham perisi hep yanıbaşınızda olsun.

Yüzünüzde gülümseme, kalbinizde mutluluk ve yuvanızda huzur hiç eksilmesin. Kardeşime sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.

İkinci Tam Puan Tekirdağ'dan geliyor.

İrfan Yılmaz - TEKİRDAĞ.

Sana veda edemediğime yanıyorum.
Sarılmak istiyorum.
Filistin askısındayım
Kollarım bana ait değil
Çocukluğumu düşünüyorum
Oysa Dicle kenarında
Seninle hiç oyun oynamamıştık ..

Koşulların zorladığı vedasız gidişleri ve giderken geride kalan yare umutsuz son bakışları..Beni çok eski yıllar götürdünüz.. Eski sevdalar..bir kez bile öpülmemiştir yar dudaklarından..Ve son durağı işkence olduğu bilinen sayahat..geride kalan canan'ın gözleri kızarır ağlamaktan...Görmese de duyar acınızı..Ve o direnişle büyür.. Can içerde canan dışarda....

Bana sevgili Işık ağbeyimi ve onu arkadaşı Ünal'ı hatırlattınız yıllar sonra...İkisinide saygıyla sevgi ile anıyorum..

Kucak dolusu dostça sevgilerimle....

Evet arkadaşım. Biz gerçekten de 'hiç çocuk olmadık.' Yaşımız dokuz iken hayata; on iki, on beş iken sevdaya... on yedi, on sekiz iken toplumsal kavgalara atıldık. O yüzden değil midir ki...? Sokak aralarında oyun oynayan çocuklarla hep çocuklaşıyoruz.

Çok güzel..duygular akmış ta akmış..okur ken bir çok şeyi yaşadım gözlerimin önünde..işkenceler çok uzun..hemde çok uzun..yüreğin kalemin susmasın..
melek ayaz

Çocukluk insan hayatının en çabuk en mutlu geçen yııları yazıkki çocukluğumuzun o masum o saf duygularıda büyüdükçe bizden uzaklaşıyor Kardeş dediklerimize zalimce kardeş bildiklerimizde bizlere aynı duyguları paylaşabiliyorlar güzel paylaşımınız için tebrikler

Çocuk olmadan büyümek zorunda kalıyor insan... Tebrikler. Sevgiler

aşk, paylaşılan ruh da çocuklaşabilmek... güzel bir benzetme yapmışsınız İsa Bey... kutlarım şiiri ve sizi...