Bitmeyen Nöbet Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yüreğim viranedir bir eski mabed gibi,
Hep seni bekliyorum bitmeyen nöbet gibi,
Bu hasret kaderime yazılmış illet gibi,
Sensiz geçen bir ömrü ömürden mi sayarım?

Mehtap altından farksız, deniz sanki kehribar,
Bu güzellik maziden sanki bana yadigar,
Can verdim de almadı; ölüm hasretten kibar,
Sensiz geçen bir ömrü ömürden mi sayarım?

Tavrın asılı kalmış meyve gibi dallarda,
Körpe ayaklarının izi tozlu yollarda,
Eğer bir ben kalmışsam bu koskoca diyarda
Sensiz geçen bir ömrü ömürden mi sayarım?

Sesin şellale gibi yanımda çağıldıyor,
Gönlüm yangın içinde, yüreğim uğulduyor,
Geçen günler derdimi azdırıp çoğaltıyor,
Sensiz geçen bir ömrü ömürden mi sayarım?

Ağlamaya yüzüm var, gel demeye yüzüm yok,
Hatıran bana kalsın, başka şeyde gözüm yok,
Aklım fikrim sendedir, bundan öte sözüm yok,
Sensiz geçen bir ömrü ömürden mi sayarım?

(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 61-62/100)