Bitmeyen Duygularım Şiiri - Kasım Kobakçı

İçimde bir okyanus başladı,
Kıyısı olmayan, derin bir su,
Her dalgası, ruhuma çarpar,
Sessizliğinle konuşur.
*
Hem, bir fırtına korkusu,
Hem de, limanın dinginliği gibi,
Yürüdüm, bu hislerin içinde,
En kayıp ve en bilge.
*
Nasıl ki toprak,
İlk yağmur damlasını bekler,
Beni de, hayata bağlayan yalnızca,
Sesinin içimdeki yankısıdır.
*
Sükûtun, binlerce kelime söyler,
Bakışlarının alfabesi,
Duruşumdaki anlamı çözer,
Varlığın, yaratılışın bir kanıtıdır.
*
Senin olduğun yer, bir medeniyet,
Gittiğin an ise, zifiri bir çağ,
Duygu kelimesi, çok basit kalır,
Bu, evrenin ötesindeki bir bağ.
*
Tüm tanımlar, bu his karşısında aciz,
Adını koymak imkânsız,
Aşk demek, yetersiz bir teşebbüs,
Bu benim, bitmeyen duygularım.