Bitmeli Bu Izdırap Şiiri - Menekşe Gülay

Alabildiğince büyük, uçsuz bir.sonsuzluk
Hertaraf masmavi, içinde kayboluyor insan.
Sevgi denizi içine almış beni, evim çünki orası.
Mutluluk mavilerle yarışta, özlem ise okyonus.

Seni arıyorum derinliklerde, ah bir bulabilsem..
Birlikte kaybolsak, dalsak rüyalara çıkmasak.
Ama hiç uyanmadan her an birbirimizin olsak.
Sevgimiz durmadan coşsa hiçbiryere sığmasa.

Deniz fırtınayla boğuştuğunda, ben seninle.
Gemiler liman ararken ruhum, tüm sevginle.
Dalgalar karaya vurduğunda büyük şiddetle.
Bende titreyeceğim senin, güzel bedeninde.

Aşkım denizlerede sığmadı artık taştı içimden
Gözümdeki yaşlar birikse ummanlarıda geçer.
Ey zalim felek içimdeki acı, ancak beni biçer.
Kime zararım vardı hıncın neydi vurdun beni

Bir ömre bedel aşkınla yanan, kanayan kalbim,
Sevginden zavallı gönlüm, çaresizliğin kurbanı.
Aşk bizi, ruhumuzu ve bedenlerimizi esir almışken,
Herzaman hasrete yenik mi düşeceğiz söylesene.

Bitmeli bu ızdırap, içimizdeki sevgi hep yeşermeli.
Aşk bahçemiz günlük güneşlik,çiçeklerle bezenmeli.
Ağaçların görkemi, bizim hep gücümüzü simgelemeli,
Kalbim seninle doluyken, bizi kimse engellememeli.

.