Geceler yorganım oldu, toprak döşeğim.
Taşlar yastığım oldu, yıldızlar fenerim.
Kapanmak bilmedi gecelerce, yorgun kirpiklerim,
Gözyaşlarım bitti, bitmedi kederlerim.
Kuşlar sırdaşım oldu, yapraklar yoldaşım.
Sokaklar evim oldu, rüzgârlar ayaklarım.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
