Bıraktım Ankara'da Şiiri - Hikmet Nazlı

Nice umutlarımı bu şehirde yitirdim,
Sitemli gözyaşları bıraktım Ankara’da!
Olmadık küfürleri uzaklara götürdüm,
Cebimdeki taşları bıraktım Ankara’da!

Unuttum Beşevler’i, terk ettim oraları,
Aşktan yana kendime kestim faturaları.
Kuşların çığlığına gömdüm hatıraları,
Aşk dolu bakışları bıraktım Ankara’da!

Dile gelse Çankaya, Esat, Seyranbağları,
Efkârımı gizler mi bizim İdris Dağları?
Yıllardır hep derdime şahit Elmadağ’ları,
Çözülmedik işleri bıraktım Ankara’da!

Mamak kahrımı çekti, Altmışevler hakezâ,
Hiç tükenmek bilmedi yardan aldığım ezâ,
Tandoğan ömre hüküm, Dögol Caddesi cezâ,
Cinnet kokan leşleri bıraktım Ankara’da!

Bıraktım Cebeci’de en sahte gülüşleri,
Ta Kayaş’tan kapattım tüm gidiş-gelişleri.
Unutulmaz, Ulus’ta bağrımı delişleri!
Korları, ateşleri bıraktım Ankara’da!

Tunalı’da, Cinnah’ta serdim bütün postları,
Defettim tüm üstleri, tanımadım astları,
Kalın bir çizgi çektim, karaladım dostları,
Nice arkadaşları bıraktım Ankara’da!

Hem elit cemiyete hem varoşlara uydum,
Saza, caza, şiire, muhabbetlere doydum.
Vefâsız baharları Demet'ten yana koydum,
Acımasız kışları bıraktım Ankara'da!

Yandım Gençlik Parkında, Keçiören’de tüttüm,
Aktım çile arkında, Sakarya’da gam üttüm.
Bilmem ki kim farkında? Çoktan Başkent’ten gittim,
Bütün demirbaşları bıraktım Ankara’da! ..

06.05.2015
Küçük Esat / Ankara