Bırakma Anneciğim Beni Şiiri - Yorumlar

HÜZÜNLENMEMEK ELDE DEĞİL
yüreğinize sağlık
sevgiyle

Bu gün hangi siiri okusam duygu yüklü. Hele sizin siiriniz tuz biber oldu,gözyaslarim derya oldu.
Ah bütün cocuklari kurtarabilsek keske itilmislikten,ilgisizlikten sarabilsek onlari bagrimiza, ama birde su var anasi tarafinddan terk edilen cocuklarin nefreti ni kolay kolay giderilmez diye düsünüyorum.
Yüce Allah öyle anneleri islah etsin.
Feride hanim Siiriniz yürekten vuruyor insani.
Kaleminizi öpüyorum

şimdinin çocukları geleceğin ana babaları...!..kurgu ve anlatım sürükleyiciydi..kutlarım Feride Hanım...

Bir Çocuk Yuvasında anasız-babasız bir çocuk yüreğinin kabarmasından nasıl dağlar yıkılmıyor, nasıl okyanuslar taşmıyor, neden gökkubbe yıkılmıyor diye düşünürken şuna vardım. Hem dağlar, hem okyanuslar, hem gök kubbe bu durumdan rahatsız ve sitemkâr. Gel gör ki, insan bigane, insan kayıtsız. Biz dağlardan, okyanuslardan ve gök kubbeden daha duyarsızız bu hassas konuya. Tebrikler Sandalî'den. Ahmet Sandal

yaşanmış binlerce gerçeğin
dizelerde öykülenmesi.. ustaca...
kutlarım Feride hanımı...

Güzel bir şiir daha okudum kaleminizden.Duygu yüklü.Final ise beklenenin çok ötesinde.Kutlarken yarışmada başarılar dilemek isterim.Sevgiler

Hüzünlü bir hikaye...
etkilendim...
tebrikler...
sevgiler..

Orada bir aile dramı yaşanıyordu
Hiç kimse o tarafa bakamıyordu
Herkes gözleri nemli
Çocuğun yakarışını dinliyordu

Bırakma anneciğim diyordu hıçkırarak
Beni senden ayırma, koparma bağrından
Hadi kalk anneciğim evimize gidelim
Annesi gözü yaşlı, kalkarak yerinden
Yuvan artık burası oğul dedi

Boşunaydı yalvarışlar, ağlayışlar
Anası kararlıydı orada bırakacaktı
Çünkü üvey babası çocuk istemiyordu

Annesinin ardından çocuk öylece kalmıştı
İnanamıyordu artık yalnız olduğuna
Korkuyor, üşüyordu, annesini arıyordu
Neredeydi annesi, o oğlunu üşütmezdi

O gece bir karyolada tek başına
Sabaha kadar titredi
Evi, yuvası burnunda tütüyordu
Ama biliyordu artık dönemezdi

O minicik yüreği acıyla katılaştı
Nefret duydu onu bırakan anasına
Çünkü anası koca yüzünden
Onu yuvaya bırakmıştı...

Terler içinde uyandı adam
Senelerdir değişmiyor
Her gece aynı düşü görüyordu
O gün;
Annesinin onu bıraktığı gün
Hafızasına kazınmıştı.

Dönüp yanında uyuyan karısına baktı
Sonra içinden gelen sevgiyle
Sımsıkı sarıldı, karısı anlamıştı
Kocası yine kabus görmüştü
Sakinleş dedi usulca, sakinleş
Ben buradayım yanındayım

Sevgiyle baktı karısına
Sonra alnından öptü onu
Ve teşekkür etti
Çocuklarını bırakıp gitmediği
Kendisini sevdiği için

Onların çocukları mutlu olacak
Asla kabus görmeyecekti
Çünkü;
Anneleri hep yanlarında olacaktı...

_________Sevgili Feride!!!! Gerçek şu ki..Yüreğim titreyerek gözümden yaş akarak okudum şiirini ..Bu hayatı yaşayıp ölene dek kabus gören çoktur ...Bu gerçek kesitten işlediğin konu dizlere çok yakışmış ve duygu ve hüzün akmış kaleminden....Çocuklarımıza sahip çıkalım...Onlar yarınların ANNE adayları...Yarınlarınların Büyük ADAMLARI ....Duygulu ve hüzünlü şiirine yarışmada başarılar .....Güçlü kalemine sağlık....

SEVGİLERİMLE///////