BIRAKIP GİTTİN
kendime söyletiyorum
mümkün mü bir kerede
her şey olmak
beni dinlemeden uzaklara gittin
bir merminin çarpması kadar
sarsıldım ,düştüm ,yerdeyim
kendime gelemedim
kalbim parçalanıyor
yaz esintisi kuşlar geçiyor
sahile vuran dalgalar sesleniyor
gökdelenler işgal etmiş şehri
ve senin terk edişin
karanlık çökünce ara beni
neredesin ?
habersiz kaldığım her gün
ne şehri görüyorum
ne de hayattan sesler duyuyorum
yaşamıyorum
yalan söylüyorum kendime
acı çekmiyorum diye
gece yarısı yağmuru başladı
ağaçlara camlara vuruyor
bir haber senden bekliyorum
kapıları pencereleri açtım
kendi kendime söyleniyorum…
mustafa kaya
13.11.2020 / Üsküdar
Kayıt Tarihi : 13.11.2020 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!