Bırak Kendini Şiiri - Kasım Kobakçı

Bazı anlarda, haykıracak gibisin sanki.
Bağırabildiğin kadar çok.
Yıkmak istersin tüm engelleri, bir kasırga misali.
Kaynar da, çağlayanlar yüreğinde.
Sesin dönüşür fısıltıya.
Çağlar içinde ara sıra, köpüren çağlayanlar.
Titrer damarların.
Dalmak istersin, engin, yeşil ormanlara.
Sarar seni, ağaç kökleri.
Tüm yolların, kaybolur.
Ey...
Hayat denen...
Bitmeyen, bozuk melodi...
Vah ki...
Sadık takipçisisin, inkarların...
Gönlüm yaralı...
Bunca çırpınışın, artık yeter...
Haksızlığı öğrenmiş, zira herkes...
Hocasın, kederlere sen...
Huzura öğrenci...
Bırak kendini, o sonsuzluğun sessizliğine usulca...
*
Bazı vakitler, ne kadar da bağıracak gibi durursun.
Duyulabilecek kadar çok.
Yıkmak istersin tüm setleri, bir şelale gibi,
Kopar da, kalbinde fırtınalar.
Sesin kıvrılır.
Dolaşır içinde bazen, coşkulu seller.
Gerilir kasların.
Karışmak istersin, uzak, gri bulutlara.
Düşer yıldırımlar.
İç kaynakların buharlaşır.
Vay...
Yaşam denen...
Tekdüze, bozuk melodi...
Ey...
Kayboluşların yoldaşı...
Ruhum yorgun...
Bunca gezindiğin kafi...
Nankörlükle anılır olmuş herkes.
Acılara bilgin olmuşsun sen.
Sevinçlere acemi.
Bırak benliğini, o aheste sonsuzluğun dinginliğine.
*
Bazen, haykıracak gibi olursun.
Yettiği kadar nefesin.
Tüm dağları devirmek istersin, bir tufan gibi.
Çağlar da lavlar yüreğinde.
Döner sesin, titrek bir nefese.
Dolaşır zaman zaman içinde, sel olup akan nehirler.
Gerilir duyguların.
Karışmak istersin, uzayıp giden çöllere.
Yutar seni kumlar.
Tüm su kaynakların kurur.
Ey...
Ömür denen...
Eskimiş, bozuk plağın melodisi...
Ah...
Unutuşların müdavimi...
Gönlüm perişan...
Bunca yolculuğun yeter...
Hıyanete uzman olmuş herkes.
Üzüntülerin hocası sen.
Neşenin acemi öğrencisi.
Bırak kendini, o sessiz dinginliğe sessizce.
*
Haykırmak istersin bazen.
O kadar ki, canın ne kadar isterse.
Tüm duvarları parçalayacak, bir volkan gibi.
Taşar da coşkun nehirler yüreğinde.
Çıka boğazından, boğuk bir ses.
Ara sıra, taşkın sular gezinir içinde.
Kabarmış, şişmiş damarların.
Karışmak istersin, geniş, kızıl gökyüzüne.
Her yanı, alevler kaplar.
Kapanır tüm yolların.
Vay...
Hayat denen...
Tekrarlayan, bitmek bilmeyen şarkı...
Ah...
Çelişkilerin abonesi...
Kalbim yorgun...
Bunca çırpınışın kafi...
Menfaate dönmüş yüzü herkesin.
Ustasısın kederin sen...
Mutluluğun çırağı...
Bırak kendini, o mutluluğun durgunluğuna usulca.