Geçti bütün günler
su üstünde yürüyebildiğinde.
Yürüyebildiğinde.
Geçti günler.
Yalnızca bir tanesi kaldı,
içinde olduğun bir gün.
Dost değil bellek.
Artık neyinin olmadığını
söyleyebilir sana ancak:
kullanabileceğin bir sol el,
yürüyebilen iki ayak.
Beynin bütün alet edavatları.
Merhaba, merhaba.
Hâlâ işleyen tek el
kavrar, bırakmaz.
Bir tren değildir bu.
Cırcırböcekleri yok.
Paniğe kapılmayalım.
Hangi çeşit baltalar iyidir,
haydi bu konuda konuşalım,
ormanın değişik isimleri hakkında.
Budur yolu yapmanın
bir evi, bir kayığı, bir çadırı.
İşe yaramaz; alet kutusu
fiillerinin vahyini reddeder;
eğe, çınar, tığ,
geri döner öfkeli metale.
Tanıyabildin mi herhangi bir şey? Demiştim.
Bildik bir şey?
Evet, demiştin. Yatak.
Döşemede boydan boya akan
ve güneş ışığından yapılmış
akıntıyı seyretmek daha iyidir,
gölgelerden oluşan orman;
şimdi bir kumsal olan
şömineye bakmak daha iyidir.
Margaret Atwood (d.1939, Kanada)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 9.6.2007 00:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
A Visit by Margaret Atwood Gone are the days when you could walk on water. When you could walk. The days are gone. Only one day remains, the one you're in. The memory is no friend. It can only tell you what you no longer have: a left hand you can use, two feet that walk. All the brain's gadgets. Hello, hello. The one hand that still works grips, won't let go. That is not a train. There is no cricket. Let's not panic. Let's talk about axes, which kinds are good, the many names of wood. This is how to build a house, a boat, a tent. No use; the toolbox refuses to reveal its verbs; the rasp, the plane, the awl, revert to sullen metal. Do you recognize anything? I said. Anything familiar? Yes, you said. The bed. Better to watch the stream that flows across the floor and is made of sunlight, the forest made of shadows; better to watch the fireplace which is now a beach.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!