Bir Yol Şiiri - Bekir Dalkıç

Bir gün bakkala gittim, sakız çaldım, sekizdi yaşım, yoktu param,
Çikolata çaldım, gofret çaldım ve kirlettim kendimi böyle böyle.
Övdüler beni akrabalarım en yakın.
Küfrettim bilmiyordum anlamını.
Küçücüktüm, bir yol gösterenim olmadı.

Okula gittim öğrendim ona kadar saymayı, sadece ona kadar.
Okşadı öğretmenim saçlarımı, öğretti şey olmayı.
Öğrendim sayesinde onun, umursamaz bir bey olmayı.
Dövdüler sona kadar mesaim, bir araba sopa.
Yorgundu o akşamlar ve zalimdi.
İnsan bazen özlüyormuş ölmeyi.
Bir yol gösterenim.
Bir yol.

Durup dururken neden böyle oluyor, neden doluyor gözlerim?
Rüyalarında geçmişe dönüp duran,
Bir çocuk buluyor beni, üzgün bir çocuk,
Zamanı nefesiyle durduran, kurtarın onu.
Çok soğuk bir yerdeyim, örtülmüş üstüme hatıralarım ıslak ıslak.
Göğsümde bir yarık gibi, bir vadi sığar.
Sadece üşüyorum.
Sadece üşüyor.