Sen hiç yalnızlığı düşündün mü?
Uykusuz soğuk gecelerde,
Karanlığa sarılıp üşüdün mü?
Sen hiç sessizliğin
Korkunç ortasına gömüldün mü?
Dinledin mi, duydun mu?
Ölümün çığlığını!
Diken diken oldu mu saçların?
Kimsesiz odanda,
Aktı mı gözyaşların?
Sen hiç ürperdin mi?
Karamsar düşlere,
Tüm ruhunu serdin mi?
Sabahlara dek
Uykusuzluğun kollarına
Kendini verdin mi?
Yokluğun yüreğimi
Bir daha
Bir daha deldi
Kaldım acılar içinde
Hep aklıma
Ölüm geldi.
Bu gece ben
Yaşamın ötesinde
Buruk acıları
Yudum yudum içerken
Gerildim
Öldüm öldüm dirildim
Alt üst oldu
Bütün sinirlerim
Gün doğarken
Ancak duruldum
Bu gece ben,
Bir seni
Bir de ölümü
Düşünmekten yoruldum..
Kayıt Tarihi : 4.3.2017 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Allah hiç bir kimseyi yalnız bırakmasın...ne yerdeki karıncayı,ne de gökteki kuşu, ne de dağ başındaki yosunlu taşı....ve de insanı...
Zevk alarak okudum bu şiirinizi...kalemine ..yüreğine sağlık....
Selamlar....
insanlar bir birine sahip çıksa ne olur
esas insanlıkda inancda bunu söyler
nedense insanlar bunu anlamak istemezler
herkeşin tuzu kuru diye bir laf vadır tuzu kuru olanlar
garibin halinden anlamaz anlamakda istemez
dünya ve yaşam bune yapabiliriz
beğeni ile okudum gönlüne sağlık
Şair selam size
Güzel bir şiirdi.
Kaleminize sağlık.
Kutlarım şair
TÜM YORUMLAR (5)