Akşam olup gün battığında özlem çadırları kuruluyor içimde
Fırtınalar kopuyor ruhumun en ücra köşelerinde.
Hapishaneler kuruldu sol yanımda.
Bağırıyorum çığlık çığlığa.
Bir sen duymadın sesimi, Bir sen hissetmedin nefesimi
Şimdi umarsızca,
Tutarsizca,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Tşk. ederim Bedri Bey.
Tşk. ederim Bedri Bey.
Yedek yürek olsa bile kader yine aynı, işte kahreden budur.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta