Bir suskunluk çöktü
ağacın gölgesine.
Ağaç, birkaç güzel söz söylese,
gölge konuşmak isterdi
ağaçla.
Anlamadı ağaç
gölgesinin derdi ne diye.
Uzaklaştıkça uzaklaştı gölge,
karanlığa doğru biçare.
Anlamadı ağaç yine...
Gece,
bir iki tatlı hece fısıldadı gölgeye.
Gölge, sevgiye hasretti,
kandı geceye.
Gitti gölge.
Ağaç, gölgesiz kaldı.
İkisi de
tutsak oldu geceye.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 6.4.2022 20:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!