Bir şiir yazıyorum, senden habersiz.
Bir gün haberin olacak, yapamam sensiz.
Beni unuttuğun günlerin sonunda gelip,
Kağıtları, taşlara bir bir sarıp,
Gece balkonuna atacağım.
Korkma!
Göz yaşlarımın izi var üstünde, seni andıran.
Yağmurda ıslandığın gün gibi sırılsıklam.
Üzülme.
Bir şiir yazıyorum, senden habersiz.
Gelip geçiyor günler, benden dertsiz.
Haberi yok mevsimlerin.
Adını haykırıyorum rüzgarlara.
Sabahları seni soruyorum kuşlara.
Sahilde yürüyorum geceleri.
Seni çağırıyor dalgalar.
Ayaklarım,
Tuzlu su içindeyken yalpalıyor.
Kollarım, seni arıyor.
Tam düşecekken bırakıyorum kendimi.
Senin ayağını bastığın;
Karşımızda ay, tüm haşmetiyle dururken,
Bana baktığın o yerde.
Bırakıyorum kendimi.
Altımda, ellerin kadar sıcak bir kumsal.
Saçlarımı okşuyor deniz.
Sarıyor bir yorgan gibi üstümü.
Biliyorum, buradasın.
Görüyorum.
Hissediyorum.
Gidemiyorsun.
Ya da ben çağırıyorum her gece seni.
Bilemiyorum.
Bir şiir yazıyorum, senden habersiz.
Bir gün bileceksin hiç şüphesiz.
Belki de çoktan anlamışsındır.
Her gün sabah evden çıkarken,
Pencere demirinden alıp kokladığın,
Bir tane kırmızı karanfili koyanın ben olduğumu…
Kayıt Tarihi : 21.10.2019 20:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
fizikciahmetinsiirleri.home.blog

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!