Bir Roman Şiiri - Naki Aydoğan

Bir Roman

Bir başka gezegende
Hayat yoktu karanlıktı
Karanlık bir güneşti
Gezegen aydınlıktı, ateşti
Karanlık güneş etrafında bir çemberdi
Güneş, ışığı sönümlüyordu
Ateşten canlılar vardı
Karanlık damarlarından akıyordu
Çemberde başları ateşte
Ayakları karanlıkta yürüyordu
Ateşte başları bir közdü
Damarlarında akan karanlıkla
Hayatları boyunca közdü
Ayakları karanlıkta nasıl yürüyordu
Karanlıkta gölgeleri aydınlıktı
Nasıl?

Ateş neyle yanar
Çemberin dışında ne var?
Bilmiyorum.
Burda karanlığı merak eden
Birisi var
Adı ateş
Cılız, söndü sönecek bir köz
Yinede karanlığı merak ediyor
Karanlıkta ateş nasıl tutuşur
Ateşten canlılar nasıl ürer
Ateşin soluduğu ne?
Karanlık
Yediği ne ateş
Ateş nasıl yanıyor?
Stresle...

Devam edecek, aklım yeterse...

"Tanrıya biat edip
Yeryüzündeki insanlara hükmetmek kolay
Bir yazar olup
Yoktan bir roman yazmak hiç kolay değil
Yaşadığın dünyayı bozup
Tersine bir dünya yaratmaya çalışmak acizce bir şey
Ama cöret etmek yazarlık..."

"Yalvarırım tanrım sana
Dualar edip ibadetine dururum
Doğdum artık ve büyüyüdüm
Yetişip bir ergen oldum
Bana bir eş ver çoluk çocuağa karışayım...
Mutluluk sonlandır beni"
İnsanlık bir gün anlayacak
İnançla sonlandırdığını kendini
İş bulup çalışmasının neticesini
Düşünüp yaratılmaya sonsuz karar verdiğini
Anlayan milletler lider şimdi
Bizdeki hazretler duayı uzatır
İbadeti sonlanmaz kılmaya çalışır
Oysa peygamber efendimiz
Elli vakitten beş vakite indirtti...
Neden?

Eğer bir romanı bir başka gezegende
tasavur ediyorsan inancını
gözden geçirmen gerekli...
Diye düşünüyorum...