4---bir oy deposu sanıldı yoksul Şiiri - ...

* Sosyal içerikli bu anlamlı şiirinizi kutluyorum. *

* 10 Antoloji Yıldızı *

öyle bir ortamda yaşıyoruz ki usta ya namuslu kalacaksın yada namussuz olacaksın namussuluğu yapamadığına göre namusuyla yaşamanında bedelini ödüyor yoksul çok güzel başarılı bir şiir okudum sayende sorunun özüne inen kalemine selam olsun saygılarımla yoksula selam salan saygın kaleminize

Sayın müdürüm.
Yine hassas bir konuyu işlemişsiniz. Maalesef bunlar birer gerçek. Her şeyin her haksızlığın bu dünyada kalacağını zannedenlerin okuması gerekli olan bir şiir. Belki imana ve insafa gelirler. Sizi kutluyorum

Kapısı çalınır seçimden seçime
Dönüp bakmaz yoksuldaki geçime
Böyle sosyal devletin ben içine...
Aç kalsın onurunu satmasın yoksul,
Oyunu sahtekara atmasın yoksul..


Severek okudum. İşte vatan nasıl satılırmış bir kez daha gördük. İnsanlık onurunu satan hödük, satın alanlar hödük..+10

Halkın yoksul kesiminin sesi olan o kesimi her yönü ile anlattığı güzel şiiri ile sahiplenen yüreği şiirsel güzellikten yana yürekten kutluyorum. Saygı ve sevgi ile....

Cok güzel bir siir, harika bir anlatim...okurken duygulandim..yürekten kutluyorum.
10 puan+ anto
Selamlar.

Güzel bir şiir okudum, Yusuf bey, işi düşünce halkın ayağına gidenler, işleri bitince onları ellerinin tersiyle itip azarlamaktan başka bir işe yaramıyorlar. Tam puan.

Duyarlı ve anlamlı şiirinizi ayakta alkışlıyorum. Beyinleri yıkanmışlara ders olsun! Son şiirim 'Kömürcü Çocuğu'da' kardeş şiir olarak ekliyorum sayfanıza saygı ve sevgilerimle.
Kömürcü Çocuk

Umuduydu;
Küllerin içinde parlayan kara ışık
Bir gecelik sıcaklık,
Veya üç beş kuruş harçlık.
İliklere işliyordu soğuk,
Griye bulandı hayalleri gibi
Anacığının ördüğü karlık.

Büyümüştü onyedisinde,
Kömür karası gözlerine, düşmüştü ağırlık
Sanırdın yaşı otuzbeş ya da kırk
Omuzlarında yükünden daha ağır sorumluluk
Üşüyordu ;
Evde bacı gardaş, çoluk çocuk.

Güneş bile kaçıyordu,
Isıtamadığı küllü tepeden
Yola koyuldu,
Çektiği arabanın tekerleği kırık.
Bomboş sokaklarda yalpalayarak yürüyordu,
Yol uzun... yol kıvrık....
Hedefi;
Bir yudum uygarlık.

Oysa;
Bembeyaz yağan karın sardığı ülkede
Dağılmıştı eşe, dosta, yandaşa kışlık
Kara bir lekeydi çektiği
Bu muydu?
Ampullü, fenerli aydınlık!


Okumak istiyordu,
Yoklukla küllendi ufkundaki ışık.
Uyuştu yorgun bedeni,
Yüreği buruk,
Ayaklarında dondu ıslaklık
Tıkandı boğazına hıçkırık boğuk.... boğuk...
Kırgındı kardan adama;
Kömürcü Çocuk.

dogru gönülden gelenler
sözüne güvenmeyip ayırt edenler
sokmayan yılan onlarıda sokar bunu bilmezler...
....................yüregin susmasın can gönüldostum.

Gözlemleriniz çok doğru Yusuf Bey....Gerçekleri dile getirmişsiniz şiiriniz de...Maalesef hala yoksulu oy deposu gibi görmeye devam ediyorlar...... Yürekten kutluyorum bu güzel anlamlı şiirinizi....Sevgiler...Lamia CANAY...