Çıkmak istemiyordu bedeni o odadan,
Ruhu kaçacak diye korktuğundan.
Uyanmak istemiyordu bazı sabahalar,
Yine onsuz uyanacağını bildiğinden.
Cama kadar yürüyemiyordu bile,
Belki orada mutlu insanlar vardı.
Yiyemiyordu tek başına kahvaltısını,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta