Sakınarak, sığınarak aşıp gelmiş onca buzlu karlı yolları
Birkaç kaçak kar tanesi düştü usulca yaz ortası alnıma
Siyah beyaz bir gecede köhne, viran bir han kapısında
Adını anıyorum kapanmayan yaralarla kalbim sızlıyor
Pembe çiçekli bahar dalı, karşımda duruyor güzel yüzün
Kutup soğukları, kasırgaları aşarak deryalara varmışım
Yalnızlıkların buzullarından yeni bir mevsim doğuyor.
Denizlerin gecesinde yalnız bir deniz feneri yol gösteriyor
Buz dağlarına gömülmüş bir aşkı kavuşmalara götüren yol
Havada denizin tuzlu tadı, saçlarında yosun kokusu olmalı
Meçhul bir gezegenin ışıklı kolları rehin alıyor geceleri
Issız, yılgın yüreğimde zehir rengi azap çiçekleri açıyor
Umutsuz yalnızlıklar, kucağımda umarsız yumak çileleri
Bir taş plak şarkısı doluyor kulaklarıma uzaklardan
Mucize nağmelerle billur bir ses dolaşıyor kent sokaklarını
Onun sesi, beni duygu selinde sürükleyen beklediğim bu şarkı
Kırdığım yalnızlık buzullarından adı sen bir mevsim doğuyor.
Dinmez ER / Çeşme / 2012. 08. 14 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 14.8.2012 13:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!