Bir Melekti Şiiri - Seden Tuna

Bir melekti
seni bırakıp gitmek geldi geçen gece içimden,
yine böyle kasvetli bir hava vardı dışarıda
radyoda bunalım olmuştu çalan tüm şarkılar,
saatler gece yarısını geçmişti hatırlıyorsam,
seni bırakıp gitmenin tam sırasıydı,
ellerim zaten buz kesiğiydi
sarılacak gücümde kalmamıştı vadesi tükenmiş umutlara
geç kalan bir yolcuyu, sevda yüklüde olsa,
kaç yıl bekleyebilirdi ki bir gemi?
sevginin hali yoktu belliydi...
seni bırakıp odada,
gitmenin tam vaktiydi
bir gece vakti, terk edip seni,
odamda, başucumda duran resmini,
ve hayalleri,
dört duvarın ve tanrının bildiği göz yaşlarımı,
anılarla biriktirdiğim. ümitleri,
acımasızca geçip gidiveren seneleri,
saksıda solan gözümün nuru çiçeğimi,
ve sıcacık çayı tüten bu küçük evi,
terk edip gitmenin en doğru vaktiydi.
içerden bir ses geldi,
birden usulca annem girdi.
üzerimi örtüp, sevgiyle öpüp, gitti,
karanlık koridorda, içimdeki azaptan habersiz, kayboldu gölgesi.
kim bilir, belki de içi acıdı bir an, hissetti.
uykusu kaçtı ve beni merak etti.
Kim bilir, belki de bir içgüdüydü onun kutsallığına has,
Ne de olsa o benim meleğimdi,
ve ben, yapamadım....