Bir Kelime Dikiyoruz Toprağa

Kocaman, nasırlı ellerinin üzerinde yürüyorum
Kocaman, nasırlı ve narin ellerinin üzerinde...
Nasırlara takılıyor ayaklarım...
Susuzluktan çatlamış ellerinin yarıklarına takılıyor...
Canım yanıyor,
Canın yanıyor...
biliyorum...
yürüyorum...
Bişeyler var yolumun sonunda,
yolumuzun sonunda...
onu arıyorum...

Çocukluğumun şeker kabuklarına sığdırmaya çalıştığım
kar parçacıklarını mı arıyorum?
Yoksa madımak topladığım o yeşillikleri mi...?
Bacaklarını komşum yapıp oyun oynadığım
O kırmızı sandalyeyi mi arıyorum?
Ondörtlü yaşlarımın baharda mor çiçeklere bezenmiş tepeciklerini mi yoksa?
Fıratın o nazlı
Fıratın o coşkulu
Fıratın o dinmek bilmeyen serinliğini mi arıyorum?
Yeni yerlere karşı hissettiğim ürkekliği mi?
Her şehir değiştirişimde ardımda bıraktıklarımı mı?
Simalarını bıraktığım isimleri mi arıyorum?
Ardımda bıraktığım tüm baharların kokularını mı?
Bahar gibi karşıma çıkıveren
tüm şaşkınlıkları
farkedişleri
gülümseyişleri
sevinçleri mi...?
Kirazlarını küpe yaparken
ağaçlarda bıraktığım,
Buğday başaklarını okşarken
tarlalarda bıraktığım,
Gökkuşağını aramaya koşarken,
yollarda bıraktığım
çocukluğumu mu arıyorum?

Kocaman, nasırlı ve narin ellerinin üzerinde yürüyorum...
Seni arıyorum ellerinde...
Çocukluğunu, çocukluğumu...
Çocukluğuna, çocukluğumu getiriyorum...
Toprak gibi susamış ellerine, sevgisini yağdırıyorum geçmişimin...
Umutlarımı dikiyorum ellerine...
şaşkınlıklarım,
farkedişlerim,
gülümseyişlerim,
sevinçlerim mevye veriyor ellerinde...

Kocaman, nasırlı ve narin ellerinin üzerinde yürüyorum...
Çocukluğumun özlediğim o toprakları gibi kokuyor ellerin
Çocukluğumun hüznü,
Çocukluğumun umudu,
Ellerine o tepelerden getirdiğim çiçeklerden de
güzel kokuyor ellerin...
Ellerin bahar kokuyor...
Biryerlerde bıraktığım bir kelime gibi kokuyor ellerin...
Nasırların arasına sıkışmış bir kelime gibi kokuyor...

Ellerinin üzerine yavaşça uzanıyorum...
Ellerin yavaşça kapanıyor...
Bir kelime oluyor...
O kelimeyi fısıldıyor toprak...
Filizlenerek çıkıyoruz topraktan...
“Aşk” kokuyor heryer...
“Aşk” kokuyoruz...

14 Ocak 2004