Bir Kadir Gecesi uhrevi bir havada,
Karanlığın sonundaki ışığa yürüyorum.
Her adımda şükredip yüce Mevla’ya,
Yavaş yavaş Hazreti Pir’e gidiyorum.
Hissediyorum, arza saf saf melekler inmiş,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta