Bir güz sabahının hüznü düşer şehre,
Rüzgarın serin nefesiyle yüzlere.
Dallardan düşen yapraklar örtü gibi,
Örtüler üstüne sonbaharın sessizliği.
Güneş hafif gülümserken gökyüzüne,
Rengarenk yapraklar serilmiş yerlere.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta