Bazen artıyor yaşama sevincim
Bazen yok oluyor nerden geldiği belirsiz bir rüzgarla sönen mum gibi
Seni her gördüğümde gözlerimdeki hüznün gittiğini hissediyorum
ve korkuyorum tekrar görmenden
ve seni her gördüğümde yüreğimden ağır ağır demir almış bir gemi güneşin battığı yere doğru bir eylül akşamı çıkıyor yola ve bütün hüzünleri taşıyor vagonları her gece son istasyon benmişim gibi içimden kalkan trenler
sen bakınca bir defa yüreğimden kuşlar havalanıyor ve nisana doğru kanat çırpıyor
bilmiyorum sana bu kadar yakınken beni ne korkutuyor
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
bir gün çıkıp gelmek kapına o saf masum halini bulmak,perdenin arkasında yüzüne rastlamak...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta