Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bence de bu şiirde Mehmed Akif'in nasıl bir peygamber sevgisine sahip olduğunu anlayabiliyoruz. Keşke herkeste olsa bu sevgi.
.......................
Dünya neye sahipse onun vergisidir hep
Medyun ona cemiyeti medyun ona ferdi
Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet
Ya Rab! Bizi mahşerde bu ikrar ile haşret
Öncelikle bu duaya amiin diyelim . İnşallah bu tastikle mahşerde kurtuluşa ereriz .
O sevgili olmasaydı alemler yaratılmayacağına göre hepimiz ona borçluyuz .
Umarım ona layık oluruz .
Bunları yazan iman sahibinede selam olsun.
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta