Bir Erkeğin Ağlamadığı Yer

Bir Erkeğin Ağlamadığı Yer

Düşünsene…
Bir adam var,
Ve bir kadını
Ağlayacak kadar çok sevmiş.
Ama susmuş.
Çünkü erkeklerin gözleriyle değil,
Sessizliğiyle dökülen yaşları vardır.

Gecenin ortasında,
Sana yazıp silinen cümleleri vardı onun.
Hiç gönderilmeyen mesajlar,
Okunmamış dualar gibi
Göğe bırakılmış ama cevapsız kalan.

Her “iyiyim” dediğinde
Biraz daha öldü aslında.
Sen yüzüne bakıp hiçbir şey anlamadığında,
O içinde bir şehir yaktı,
Sana dumanı bile görünmesin diye.

Bir adım atmadı belki,
Ama bin adım attı içinden sana.
Sana dokunamadı,
Çünkü sen hep uzağa yürüdün.
Ve o, ardından değil,
Yüreğinin kıyısından baktı sana.

Bir adam düşün…
Bir kadının adını taşıdığı için
Diline mühür vurmuş.
Sadece sevdiği değil,
Sadece beklediği değil,
Sadece sustuğu bir kadın olmuşsun sen ona.

Ve o adam,
Kırılmamış gibi yaptı,
Oysa sen gittin diye
Kendi içinde
Bir mezar kazdı…
İlk aşkını, son inancını,
Ve kendini aynı çukura gömdü.

Sen sanıyorsun ki
Ağlamadı…
Hayır.
O, öyle ağladı ki,
Gözünden değil,
İnancından yaş aktı.
Ve sen görmedin.

Şimdi bir şarkı çalıyor bir yerde,
Sen farkında değilsin,
Ama o adam
Yıllar sonra bile
Sadece senin adında
Ağlamamayı öğreniyor hâlâ.

Ve sen hâlâ güçlü sanıyorsun onu…
Oysa o,
Sana hiçbir zayıflığını göstermemek için
Kendi kalbini parçaladı içten içe.

Bir adam vardı…
Ağlayacak kadar çok sevmişti,
Ama ağlamadı.
Çünkü bazı gözyaşları
Kendi mezarına düşer,
Toprağa değil.

Mehmet bildir