Bir Cuma Tefekkürü Şiiri - Ömer Tolgay

Cumamız mübarek olsun, geçmişlerimize rahmet
Dualar, bir fâni için muhakkak en büyük servet...

Allah'a ve Habibine kalbimizde aşk, muhabbet
Riyasız olsun bizlerde, yalnız iman, samimiyet

“Allah’a çağıran ve salih amel işleyenlerden
daha güzel sözlü olan kimdir?” buyuruyor ayet

Her hâl ü kârda takdire rıza olsa hep tavrımız
“elhamdü lillah" desek, ettiğinde bela isabet”

Kim olursa olsun mazlumdan yana zalime karşı
Müminlere şefkat göstermeli, kâfirlere izzet

Lisan-ı hal konuşmalı, sadece kal ile değil
Öyle bir kalp ki coşsun hep, ağlayarak desin: Hisset!

Anlatırız Uhud’u, Bedir’i, bakarken Gazze'ye
Gönüller çağlasa taşsa, nasip et desek "şehadet"

Hamza, Hasan, Hüseyin'in yüzlerine bakabilmek
Herkes ektiğini biçer, yaşamakla olur davet...

Gönül telimiz titrese, duada, yakarışlarda
Dünyamız şehadet etse, mamur olurdu ahiret

Çağın hastalığı fitne, hissizlik ve enaniyet
Anlatırken yaşasak, olurdu, bezmimiz saadet

Son söz olsun: "Biz O’na aitiz, O’na döneceğiz”
Her müminin söylediği, başa gelince musibet...

İyiler gitti boğarak hıçkırıklara bizleri
Hayırlar fethi ve şerler def'ine her daim niyet
Ömür, akıbet hayrolsun, hoş sada kalsın nihayet...