Oyuncağına ağlayan bir çocuk misali seni kaybetme korkusunu yaşayabileceğimi hissedercesine her gün dua ettiğimi nerden bileceksin.İçinde tablomu çizdiğin kalbimin deriniklerinde,bir gün solacak karanfil olabileceğimi nerden bileceksin.Oysa ki sana son kez sevgilim demeyi ne çok istemiştim bir bilsen.
Sen kulağıma arkadaş türküsünü söylerken beni sonsuzluk ufuklarına götüren hoşçakal biletimi elime sıkıştırırken,geriye sadece küçük bir tebessümle bakıyorum.Gözlerindeki bulutları kapıyorum.Yağmurları yüreğine düşüp yakmasın.
KIYAMAM...
Tamamını Oku
bu mektup biraz daha uzun snırım...
devamı var gibi geldi bana...
kaleminiz susmasın...
saygılarımla kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta