Bir Beyaz Ölüm Şiiri - Rasih Yılmaz

aç gözlü kargaların
kan kokan nefeslerinden korurken
kendimizi
ölümler dost oldu aşkımıza
metal bir soğukluk kaplıyordu cümlelerimizi
ateşle oynayan bir yalandı dudaklardan dökülen
/biz aşıktık
gülüşün
sisli bir yalnızlıktı/
ayrılırken
iğreti bir yaşam vaat ediyordu düşlerimiz…
bakışlarımıza kar yağıyordu
bir beyaz ölüm kaplıyordu gözbebeklerimizi
sığınak anların efendisi