Çiçeklerle bezedim bahçesini,
Güller açtırdım pencerelerinde.
Nasırlaştı ellerim; yazmaktan, kazmaktan
Yaşadım tatlı yorgunluğunu yıllarca…
Evimin adresi oldu, kapısındaki tabela,
Gurbet saydım, öz evimi gurbet
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
