bir anadolu öyküsüdür bu
bir sabah esintisiyle düşüp ana rahminden
yoksulluk kokan sokaklara bırakıldı yeşermesi için.
bir anadolu öyküsü bu
hiçliğe giden yolun ortasında yarı çıplak ayakların
yamalı mintanın, özlemin ve emeğin öyküsü.
derinliğine gömülürken dizelerin acı ve hasret kokusu,
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta