Bir Adın Olmalı Senin Şiiri - Asım Öztürk

Bir adın olmalı senin
Rüzgarın yazıp sildiği
Mavi aydınlıkların yanında duran
Gece ve gündüz resimlerin
Bir çakıl taşının düşü olmalı avuçlarında
Serinliği akıtırken uykulara
Irmağın mevsimi olmalı
Kim çağırırsa çağırsın
Korkudan önce,
Rengini anımsamalısın
Adın bir çiçek olmalı,
Dokundukça ince bir tenden sızan
Terin
Sevişmenin boyutunda
Dün ve yarın
Çocukluğun olmalı.
Asmalı çardak altlarında,
Begonyalara düşmeli gözlerin
Yaralarını sarıp sarıp çıkmalısın
Sevda gülleriyle,
Senin elin olmalı,
Sıcaklığınla tutup tutup
Sonra büyük bir aydınlıkla salıverdiğin
Umutların olmalı,
Suların ansızın yitip gittiği
Küskün
Kırık günlerden sonra
Bir dalın
Bir kökün olmalı,
Bunca yabancılığın kol gezdiği
Arsız sokaklardan sonra
Adresin,
Semtinin adlandıran dut ağaçların
Kopuk bir düğme
Bir adın, bir sesin olmalı senin.