Küçücük bir çocuktum, ruhum tertemizdi henüz.
Bilinmeyene yürüdüm, yorgunluğumla alay ettim.
Karanlıklara adım attım, çığlıkları gördüm, acıyı dinledim.
Aşk kuyusuna düştüm, alevlerle yıkandım, buzlarla kurulandım.
Nefret mağarasına girdim, acıktıkça insanlığımı yedim, susadıkça umutlarımı içtim.
Şansıma küfrettim, tüm kinimle haykırdım ıssızlığa.
Sonsuzluk ağacına tırmanırken tutunduğum dalı kırdım.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
ayağını salam basmış yere anlaşılan.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta