bırakıp gittiğin dar sokaklar ardına düşmedi
toprak sıvalı evler ağıt yakmadılar gidişine
küçük adımlarınla sek sek oynadığın taşlar da öksüz kalmadı
tavukların gıdaklayarak kaçıştığı bahçelerde
el ele tutuşup koştuğun sevimli sümüklü kız çocukları
seni hanidir hatırlamıyor…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
