Giyotin Güncesi Şiiri - Ömer Yücekaya 2

ipekten feracesini örtünüp
huzurdan çekildi sayın kuğu boyunlu akşam
birazdan
siyah harmanisini savura savura gelir
karanlıklar kraliçesi gece
isli saçlarıyla
duman gibi çöker şehrin üstüne

birileri perdeleri sıkı sıkıya çekip
ücretli bir sevişmeye durunca
birilerinin eli tetiğe gidip
ölümle lades tutuşunca
işte tam o esnada
ben seni düşünürüm
tıpkı her gece düşündüğüm gibi

gerçi bu baldırı çıplak hayatla tutuştuğum
bilek güreşinin yanında
en zahmetsiz iştir seni düşünmek
vergi yok
kira yok
ohh mis
bedavadan düşün babam düşün

senin bir inşaat işçisi gibi
eline bir matkap alıp
göğsümü delik deşik etmeni saymazsak
seni düşünmek iyi bir şeydir sevgilim
ferah bir şeydir
fena bir şeydir

fark etmediysen
dikkatine arz ederim
şahsın tarafından oyulurken göğsüm
gıkım çıkmaz hiç
dudaklarıma şapşal bir tebessüm asıp
acımadı ki taklidi yaparım
oysa acır sevgilim
hem de çok acır

senin ruhun duymasa bile
öyle canım yanar ki
alfabemi şaşırırım acıdan
yine de
aşkımız bir uzun eyvah olmasın diye
sus dökerim dilime
ah bile etmem
sen of etme diye

bazen taaa burama zıplar öfkem
-başlarım ulan aşkına daaaa
aşkının ızdırabına daaa
diye
galiz bir küfür savurup
alıp başımı gidesim gelir
gelir gelmesine de
sahibinin mezarından gidemeyen köpekler gibi
gidemem senden
geçemem b’ela gözlerinden

gitmek şöyle dursun
her gece göğsümün orta yerine hayalini oturtup
totemine adaklar adayan yerliler misali
sana en tazesinden
bir şiir adarım ve
her şiirde
sana biraz daha aşık olurum
yokluğunu bir gram bile umursamadan

başkası dese inanmazdım ama
sen inandırdın ve
sayende öğrendim
celladına da aşık olabilirmiş insan

güle oynaya darağacına çıkışım
her giyotine koşuşum bundan