045
Çok okur az yazardı, yazarsa da uz yazardı Vedat Kutlar
Edebiyatçı olmam konusunda günahıma girenlerden biri de Vedat Kutlar ağabeyimdir. Onu bir zamanlar tek sayfa halinde yayımlanan Işık Gazetesinin loş matbaasında tanıdım. Kör Muhtar, Malamaç Kemal, Godduro Cövdet kendisiyle çalışırdı.
Yanında çalışanların hiç birisine işçi muamelesi yapmazdı. Yediği yemeğe ortak ederdi onları. İçtikleri şaraba da ortak olurdu emekçileri. Kimi zaman işçileri kendisini öylesine sert eleştirirdi ki, şaşar kalırdım. “Patron kim burada? ” diye düşünmekten kendimi alamazdım. Ama o hiç karşı çıkmazdı bu eleştirilere. “Haklısınız ağam…” derdi hep.
Ben ilk gençlik yıllarımı yaşıyordum, merakla matbaadan içeriye ilk girdiğim yıllarda. Güler yüzle karşılamıştı beni. Sonraları sıkça gittim Karagöz Camisinin karşısındaki Işık Gazetesi ile matbaasına. Her seferinde güleç yüzle karşıladı beni Vedat Kutlar.
“Oooo gel bakalım yaşı küçük kendisi büyük yazar! ” diye iltifat etti hep. “Gaziyurttaki şiirini okudum. Harikaydı…”
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta